Mongolia: Credit rating, institutional investors and lower funding cost

By Zulbayar B

As a consequence of a number of global financial crisis originated by the U.S. sub-prime mortgage crisis, followed by a credit crunch crisis and European sovereign debt crisis, now the world’s economies, regardless of their size and maturity, are suffering from low growth, if they are not in fact shrinking.  Therefore, U.S. led developed nations have taken a number of measures to support businesses and one of them was to provide low cost financing.

In order to so, those governments have implemented (experimented) with an unconventional monetary policy called Quantitative Easing which was intended to boost the liquidity of capital markets without affecting the inflation level and interest rates. Businesses that were able to get low cost funding through financial institutions have stabilized their operations and started looking into expansion opportunities.

Companies equipped with favorable credit ratings, sensible business plans and skilled business managers, are being chosen to obtain lower cost funding with favorable terms, and are aggressively engaging in merger and acquisition activities, whether it be a takeover of competitors or suppliers in recent years.

(Picture 1) Worldwide Quarterly M&A and Number f Deals

Source:  Thomson Reuters

By taking over its competitors, a company may well be able to get a bigger market share, save operational costs, and obtain new business knowledge or experience. For instance, let’s imagine that “BOSA”, a supermarket chain, takes over a competitor chain supermarket “Minii Delguur”. As a result of the acquisition, there will be a number of savings and benefits such as a lower delivery costs for more closely located supermarkets, labor cost savings by employing a head manager who can be shared by geographically closely located supermarkets, and savings on overhead, by using the same warehouses. Most importantly, there will be fewer price competitors for goods sold in those supermarkets.

Basically, businesses seek a synergy, which is a benefit simply explained as 1+1=3 or benefits arising from a takeover or merger. Businesses are taking advantage of the merger and acquisition process, and then go to institutional investors for funding.

The latest example is the takeover bid of Anheuser-Busch InBev, producer of world famous Stella Artois, Budweiser and Corona to acquire SABMiller which is also a famous beverage company that produces  Peroni and Grolsch brand beers among others.

Currently, Anheuser-Busch InBev and SABMiller own 20% and 10% of the world beverage market, respectively. If the deal is successfully closed, then, a USD 180-250 billion company will be created. No single company in the world is able to finance such a big deal by itself. Accordingly, institutional investors step in and provide financing by issuing direct loans or by purchasing their bond.

  Even though those companies’ bonds are not as reliable as U.S. T-bills, banks and investment funds will decide whether to buy them or not once they have evaluated associated risks and returns.

If Mongolia is able to improve its current credit rating soon, we have many potential high growth economic sectors such as energy, transportation and infrastructure which may attract institutional investors.

Mongolia

	S&P	Moody’s	Fitch
Rating	B+	B2	B+
Outlook	Negative	Negative	Negative

 Source: http://www.tradingeconomics.com/mongolia/rating

As mentioned in the previous article, if the Mongolian government pays closer attention to its current debt management situation, and improves its current credit rating, it would benefit the country greatly and attract outside investors which would provide real support for our country’s private sector, and lead Mongolia to an economic growth model which is independent from China.

Zulbayar Badral is a Chevening Scholarship recipient currently pursuing MSc in Global Finance at the University of Westminster in the UK. Previously, he was CEO of a consultancy firm in Mongolia and has worked in marketing, business development, and accounting in Mongolia and abroad. You can find him as @ZulbayarB on Twitter.

Today’s dilemma: Short term tactics or long term strategy?

The article was published on UB Post, a Mongolia's national English newspaper on 14th of October 2015

By B.Zulbayar

In the last few weeks, the public has been bombarded with much bad news regarding public funds and the current economic situation in Mongolia. News of a shortfall of 800 billion MNT in planned state revenues, temporarily halted government expenditures (except for public officer salaries and benefit accounts) resulting from discussion of next year’s budget, a re-visiting of a savings account tax in 2016, and the introduction of a capital city tax gives everyone unpleasant thoughts about the financial outlook of Mongolia.

Of all the financial problems discussed above, the biggest one now is internationally sold Mongolian government bonds. Some of us are already very concerned about the repayment schedule for these bonds in 2017, 2018, and 2022. However, as I see it, this is not the priority concern for Mongolia at the present time.

Because the country is already struggling to put its house in order, in terms of its economic conditions, debt repayments with the help of tax collection and other state revenue is clearly out of the question. Therefore, it seems that a likely solution to resolve the current debt situation is to issue another international bond, let’s say “Chinggis 2″, when the first debt repayment is due. However, before issuing another bond, the government should pay more attention to improving its current credit rating in order to lower interest payment on the debt and negotiate a favorable repayment schedule.

It seems that the current conditions of international capital markets have turned in favor of Mongolia, especially if the country can manage its public financing and improve its credit rating as soon as possible to take advantage of the situation. As of now, developed nations such as the USA, Japan, and the UK are heavily indebted and not able to raise their interest rates.

Therefore, international investors are not interested in buying triple A rated bonds, even though they are considered to be the safest investments. Instead, their investments are flooding into emerging markets, which are able to offer better returns than developed economies can in the form of bond purchases or equity investments. I remind you that the interest rate is an inseparable part of any given bond valuation, therefore, the slightest change in the interest rate really affects public and private finances.

General goverment debt Total, % of GDP, 2013
Canada	105.7
France	110.4
Germany	81.6
Italy	143.2
Japan	239.3
United Kingdom	103.8
United States	122.7

Considering recent economic updates and news, I believe that Mongolia should pursue an economic policy of supporting growth instead of implementing austerity measures. Here, my logic dictates that 0 x 12,548,345 = 0, meaning any numbers multiplied by zero equal zero. Hence, simply introducing a belt-tightening policy is not going to help an already financially struggling country or attract any foreign investment.

Economic slowdown in China, disappearing commodity buyers, and other excuses frequently heard in Mongolian media should not be not be used by Mongolia. Since we are not like a far reaching province of China which is dependent upon their central government, Mongolia needs to have an independent economic policy, regardless of its neighbors’ economic conditions.

Hence, it is really a good time to hold public discussions and ignore any excuses of roadblocks to economic growth, such as commodity price plunges or a dramatic fall in FDI, in order to overcome the current challenging period.
If we can manage to improve our governance, budget deficit, and the state credit rating in the near future, it will then be easier and cheaper to raise funds from international capital markets. Let’s leave politically motivated brawls over the debt ceiling, at least for the time being, and let us focus on restructuring the debt and actively engaging in international capital markets by improving our credit rating first. We have debts to pay in 2017, 2018, and 2022.

Refinancing national debt with lower interest is obviously a better solution than a belt-tightening policy, which may bring the financially struggling country to its knees quickly.
International investment funds invest in developing countries which are able to meet with their criteria, in the form of bond purchases, equity investment, and financing of mergers and acquisitions.

In order to diversify their portfolio and mitigate risks, investment funds employ many strategies, such as investing in commodities, stock indices, buying stocks and bonds and allocating them geographically. If Mongolia is able to improve its credit rating to a more favorable investment grade, then those funds can be used to buy our sovereign bonds in order to diversify its portfolio. This will help Mongolia to lower its funding cost and get a favorable benchmark rate for our international corporate bonds.

Instead of gaining short term political support for the upcoming major election by putting a huge effort into saving some petty money from public finances, Mongolia urgently needs to pursue medium to long term economic policies and take advantage of the current international capital markets.

Zulbayar Badral is a Chevening Scholarship recipient currently pursuing an MSc in Global Finance at the University of Westminster in the UK. Previously, he was CEO of a consultancy firm in Mongolia and has worked in marketing, business development, and accounting in Mongolia and abroad. You can find him as @ZulbayarB on Twitter.

Зээлжих зэрэглэл, институционал хөрөнгө оруулагчид ба хямд санхүүжилтын хамаарал

АНУ-ын орон сууцны зээлийн хямрал, улмаар олон улсын санхүүгийн хямрал, Европын өрийн хямрал гэх мэт ойр ойрхон дараалсан олон улсын хямралуудын улмаас том жижиг гэлтгүй эдийн засгууд нэлээд туйлдаж,  өсөлт саарах нь саарч агших нь агшиж байна. Ийм нөхцөлд АНУ тэргүүтэй барууны төр засгууд шат дараалсан арга хэмжээ авч, хувийн хэвшлүүдээ дэмжих бодлого хэрэгжүүлсний нэг нь хямд санхүүжүүлтийн эх үүсвэрээр тэтгэх байлаа.

Тэд олон улсад Quantitative Easing гэгч шинэ арга санаачилан хэрэгжүүлж, инфляц болон өр зээлийн хүүг өсгөхгүйгээр эдийн засгийн “цус” болсон мөнгөн гүйлгээг нэмэгдүүлэх туршилт хийв. Санхүүгийн байгууллагуудаар дамжуулан зах зээлд оруулж ирсэн энэхүү асар их мөнгөний урсгалаас хямд санхүүжих дэмжлэг авсан бизнесүүд үйл ажиллагаагаа тогтворжуулахаас гадна өргөж тэлэх боломжтой боллоо. 

Зээлжих зэрэглэл сайтай, ойлгомжтой бизнес төлөвлөгөөтэй, мэргэшсэн менежерүүдтэй компаниуд санхүүгийн байгууллагаар дамжуулан хүү багатай, тааламжтай зээлийн нөхцөлтэй зээл авч, өрсөлдөгчдөө болон ханган нийлүүлэгчдээ худалдан авах үйл явц сүүлийн хэдэн жил идэвхжиж байна.

Олон улсын улирал тутмын M&A (тэрбум ам.доллар), гэрээний тоо

 

 Эх сурвалж: Thomson Reuters

Өрсөлдөгчдөө худалдан авснаар тухайн бүтээгдэхүүний зах зээлд байр сууриа нэмэгдүүлэх, зардал хэмнэх, шинэ мэдлэг, туршлагыг нэгтгэх гэх мэт олон давуу тал гарч ирдэг. Жишээлбэл “БОСА” сүпермаркетын сүлжээ хямд санхүүжилтийн эх үүсвэр олж, “Миний дэлгүүр” сүлжээг худалдаж авлаа гэхэд эдгээр дэлгүүрүүдийн нэг чиглэлийн салбаруудад бараа хүргэх бензин тос зардал буурах, хоёр ойрхон дэлгүүрийн дунд нэг менежер ажиллуулах, дундын агуулах ашиглах, бүртгэлийн нэг систем нэвтрүүлэх гэх мэт хэмнэлтүүд гарч ирнэ. Мөн үнээр өрсөлдөх  өрсөлдөгч цөөрснөөр нийт борлуулалтын дүнд эерэгээр нөлөөлөх юм. Ерөнхийдөө өрсөлдөгчид болон ханган нийлүүлэгчдээсээ 1+1= 3 буюу синержи synergy байгааг түрүүлж олж харсан компаниуд институционал хөрөнгө оруулагчдад хандаж байна.  

Хамгийн сүүлийн жишээ гэхэд дэлхийд алдартай Stella Artois, Budweiser болон Corona шар айраг үйлдвэрлэгч Anheuser-Busch InBev компани нь өрсөлдөгч Peroni, Grolsch шар үйлдвэрлэгч SABMiller компанийг худалдан авахаар хэлцэл өрнөж байна. Одоогоор Anheuser-Busch InBev компани нь дэлхийн шар айрагны нийт зах зээлийн 20%, харин SABMiller нь 10%-ийг эзэлдэг. Энэ хэлцэл амжилттай болвол 180-250 тэрбум ам доллараар үнэлэгдэх аварга компани бий болох бөгөөд мэдээж ямар ч компани ийм том арилжааг өөрсдийн мөнгөөр хийх боломжгүй юм.   Институционал хөрөнгө оруулагчид иймэрхүү том арилжааг зээл олгох эсвэл гаргасан бондыг нь худалдаж авах гэх мэтээр санхүүжүүлдэг. 

Мэдээж эдгээр компанийн бонд нь АНУ-ын төв банкны үнэт цаасны найдвартай байдлыг гүйцэхгүй ч  банкууд, хөрөнгө оруулалтын сангууд эрсдэл, ашгийн хамаарлыг тооцсоны дараа санхүүжүүлэх шийдвэр гаргана. Одоогоор Anheuser-Busch InBev компани энэхүү хэлцэлд зориулж 70 тэрбум ам.долларын бонд гаргахын тулд  банкуудтай андррайтер(баталгаа) хийлгэхээр ярилцаж байгаа мэдээлэл гарч байна.

Бид зээлжих зэрэглэлээ сайжруулж чадвал эрчим хүч, ачаа тээвэр, дэд бүтэц гэх мэт Монгол Улсад институционал хөрөнгө оруулагчдын сонирхлыг татахаар өндөр өсөлт үзүүлэх боломжтой, уул уурхайн бус  салбарууд байгаа.

Монгол Улс

	S&P	Moody’s	Fitch
Үнэлгээ	B+	B2	B+
Ирээдүйн Төлөв	Сөрөг	Сөрөг	Сөрөг

 Эх сурвалж: http://www.tradingeconomics.com/mongolia/rating

Иймд энд хөндсөнчлөн манай Засгийн газар өрийн удирдлагын байдлаа эргэн харж, нэн тэргүүнд улс орны зээлжих зэрэглэлээ ахиулж чадвал хувийн хэвшлийн дэмжлэг болж, Хятадаас хамаарал багатай эдийн засгийн өсөлтийн загварт орох боломж бүрдэнэ.

 Жич: Хөрөнгө оруулалтын сан гэдэг нь өргөн ойлголт ба үүнд энгийн хамтын сан, эрсдлийн сангууд, улсын сангууд, вентур капитал, хөрөнгө оруулалтын менежментийн компаниудыг мэргэжлийн бус уншигчдад ойлгомжтой байх үүднээс хамрууллаа. Даатгалын компаниуд болон хувийн тэтгэврийн сангуудын хөрөнгө оруулалтын стратегиуд болон тэдгээрийг зохицуулах зохицуулалтууд нь  эрсдэлээс хамаарч арай өөр байдаг тул үүнд хамрагдахгүй боловч адилхан институционал хөрөнгө оруулагчид мөн юм.

http://www.trends.mn/n/3899

Богино хугацааны тактик, урт хугацааны стратегийн аль нь бидэнд дутагдаж байна вэ?

Сүүлийн хэдэн долоо хоног улсын төсөв санхүүтэй холбоотой янз бүрийн бүрхэг мэдээ олон нийтийн мэдээллийн хэрэгслээр маш эрчимтэй цацагдлаа. Улсын төсөв 800 тэрбум төгрөгөөр тасарлаа, ирэх жилийн улсын төсөв хэлэлцэж байгаа тул нийтийн албан хаагчдын цалин тэтгэвэр тэтгэмжийн данснаас бусад улсын дансуудыг түр царцаалаа, хадгаламжийн хүүгээс татвар авах боллоо, нийслэлийн татварыг бий болголоо, яам агентлагуудыг нэгтгэнэ  гэх мэт мэдээллүүд хэнийг ч “ер нь цаашдаа яана даа” гэх бодолд хөтөлнө.

Цаашдаа яана аа?!

Ийм айдсаас хамгийн том нь бондын өр. Иргэдийн зарим нь манай Засгийн газрын 2017, 2018, 2022  онуудад төлөгдөх гадаад зээлийн эргэн төлөлтөд хэт анхаараад байх шиг. Уг нь бол энэ бол яг одоо бидний санааг зовоох нэн тэргүүний асуудал биш санагдана. Тэртэй тэргүй эдийн засаг дотоодоосоо хуримтлал үүсгээд энэ зээлийг төлж чадахааргүй хүнд нөхцөлд байгаа. Иймээс олон улсын санхүүгийн зах зээлээс Чингис-2 гэх мэтээр нэрлэгдсэн өрийн бичгүүд гаргаж төлөх нь тодорхой болж байх шиг. Харин хүү багатай, эргэн төлөгдөх хугацаа урттай зээл авах тал дээр одооноос анхаарч эхлэх хэрэгтэй.

Хэрэв манай Засгийн газар ойрын хугацаанд зээлжих зэрэглэлээ сайжруулах шат дараалсан бодлого хэрэгжүүлж чадвал олон улсын санхүүгийн зах зээл Монгол улсад тийм ч муугүйгээр эргэчээд байна. Тухайлбал АНУ, Япон болон барууны өндөр хөгжилтэй орны засгийн газрууд ДНБ/өр-ийн харьцаа өндөр байгаа тул бодлогын хүүгээ өсгөж чадахгүй байна

 Эх сурвалж:  https://data.oecd.org/gga/general-government-debt.htm

Бодлогын хүү нь өр зээлийн зах зээлд суурь хүү болдог ба өчүүхэн хувиар нэмэгдсэн ч тухайн засгийн газарт болон хувийн хэвшлийнхэнд ихээхэн дарамт болдог тул өндөр хөгжилтэй орны төв банкууд одоохондоо бодлогын хүүгээ өсгөж чадахгүй байгааг харж байгаа байх. 

Иймд эдгээр орны зах зээлийн өгөөжийг бага гэж үзэн эдийн засгийн өсөлт өндөртэй хөгжиж буй улс орнуудын үнэт цаасыг худалдан авах, хөрөнгө оруулалт хийх олон улсын хөрөнгө оруулагчид нэмэгдэж байна. 

Эх сурвалж:  http://www.economist.com/blogs/freeexchange/2015/10/global-finance-0?fsrc=scn/tw/te/bl/ed/moneywave

Тэгийг ямарч тоогоор үржүүлээд тэг

0x12548345=0 !   Тэгийг ямарч тоогоор үржүүлээд тэг гардаг шиг угаасаа хямралтай байгаа улс оронд хэмнээд хэмнээд эдийн засгийн өсөлт гарахгүй, хөрөнгө оруулагчид ч сонирхохгүй. Монгол улсад одоо хэмнэлтийн бодлогоосоо илүү өсөлтийн бодлого юу юунаас илүү хэрэгтэй байна.

Хятадын эдийн засаг удааширчлаа, өсөлт харагдахгүй байна, гол худалдан авагч маань байхгүй боллоо гэлцэнэ.Монгол улс Хятадын төв засгийн газрын амыг харж байдаг нэг муж биш тул хамаарал багатай өөрсдийн эдийн засгийн төлөвлөгөөтэй байж , олон нийтэд хэлэлцүүлж байх цаг болж.

 Тиймээс одоо эрх баригчид дэлхийн зах зээл дэх түүхий эдийн ханш уналт, гадаадын хөрөнгө оруулалт буурсны улмаас эөсөлт саарсан тухай тайлбар хийж, “хөрсөн дээрээ буусан” Монголыг ярихаасаа илүү нөхцөл байдлыг даван туулах урт хугацааны бодлогоо эргэн харж, зээлжих зэрэглэлээ ахиулахыг нэн тэргүүнд анхаарах хэрэгтэй.

Зээлжих зэрэглэлийн шалгууруудыг судалж,  хөрөнгө, засаглал, төсвийн сахилга бат зэрэг боломжтой үзүүлэлтүүдээсээ өөд татаж чадвал зээлийн өртөг буурч ирнэ. Өрийн тааз тойрсон улс төрийн маргаанаа түр хойш тавьж,  ОУ хөрөнгийн зах зээл дээр идэвхитэй тоглож  өрийн бүтцээ өөрчлөх замаар 2017-18 оныг давах боломжтой, тэр нь төсвийн хумих бодлогоор муудсан дээр нь муужруулж байснаас урт хугацаандаа тустай.

Монгол гэх мэт хөгжиж байгаа улс орнуудад хөрөнгө оруулах магадлалтай олон улсын хөрөнгө оруулалтын сангуудын хувьд өөрсдийнх нь шалгуурыг хангасан засгийн газрын болон компаниудын үнэт цаасыг худалдаж авах, компаниудын бизнесээ өргөжүүлэх төслийг санхүүжүүлэх, хувьцаа худалдан авах гэх мэтээр хөрөнгө оруулалт хийдэг.  Хөрөнгө оруулалт хийхдээ газарзүйн байрлалаар, хувьцаагаар, зээлээр, үнэт цаасаар дагнаж хөрөнгө оруулалт хийх эсвэл алт, зэс гэх мэт түүхий эдээр,  эсвэл мэргэшсэн салбартаа гэх зэргээр хөрөнгө оруулалтаа төрөлжүүлж эрсдэлээ  багасгах стратегиудтай. Хэрэв манай улс ойрын хугацаанд зээлжих зэрэглэлээ сайжруулаад ядаж ирээдүйн төлөв нь эерэг зэрэглэлд ахиулчвал эдгээр сангуудаас хувийн хэвшил биш юм гэхэд Засгийн газар маань өөрөө хямд санхүүжилт авчих боломж байна.

Тав арван төгрөгний хэмнэлт гэх мэт богино зайн тактик биш хөгжсөн орнуудын санхүүгийн өнөөгийн байдлыг өөртөө ашигтай эргүүлж, өндөр хүү эрэлхийлсэн олон улсын хөрөнгийг татах дунд, урт хугацааны стратегитай ажиллацгаая.

http://www.trends.mn/n/3896

Bank of China: Friend or Foe for Mongolia?

By B.Zulbayar

The article was published on UB Post, a Mongolia's national English newspaper on 17th of September 2014 and Online text can be found here:  http://www.24tsag.mn/content/63869.shtml    

According to the National Statistical Office of Mongolia, at the end of July 2014, non-performing loans (NPL) throughout the entire banking system reached MNT 599.7 bln, up MNT 32.7 or 5.8 percent from the previous month, and MNT 146 bln or 32.4 percent up from the same period of the previous year. 

Even though the Bank of Mongolia reported that money supply at the end of July 2014 reached MNT 10,081.0 bln, up MNT 1,992bln or 24.6 percent compared with the same period of the previous year, the NPL figure is a quite disappointing, and people and businesses are struggling to settle their loans, and are looking into finding cheaper sources of funding more aggressively than ever during this economic slow-down period.

The inaccessibility to affordable money is a major factor for why some 40 Mongolian companies have requested approximately USD 3 bln in loans from the representative office of the Bank of China in UB since its opening in January 2013.  Therefore, it is likely that these businesses considered the interest rates charged by Mongolian banks to be too high, and/or their loan requirements to be too unfavorable.  

According to the “Monthly Statistical Bulletin” from the Bank of Mongolia for July 2014, their annual weighted average lending rates were at 19.20% and 13.30% for domestic and foreign currency respectively. Logically thinking, it appears that any business that has lower than a 45-50 percent gross profit margin would eventually fail in the current business environment because of the 20 percent bank lending rate, the 10 percent Mongolian Corporate Income Tax, and the VAT, in addition to massive operational costs including office rental and HR costs unless there is enough cash available from substantial equity investment or retained earnings. 

Logic would therefore dictate that one of the potential solutions to drive down bank lending rates to a more business friendly level is to promote market competition in the banking sector by inviting more foreign full-service banks into Mongolia.

As of 2013, Mongolia’s banking sector was accountable for 95% of the country’s finance industry which was, in return, equivalent to 5.8% of total GDP for the year. To date, 13 commercial banks operating in Mongolia and 6 foreign banks have opened their representative offices. 

                                                                          Source: Khan Bank, corporate presentation 

Of those 13 banks, two banks are 100% foreign owned (Chinggis Khan Bank and Credit Bank), while four have foreign shareholders:Trade and Development Bank of Mongolia, Khan Bank, National Investment Bank of Mongolia and Transbank (Source: “The Country Report: Mongolia 2014”, OBG).

However, these foreign owned or invested banks are not yet significantly influential to accelerate competition in the banking sector to lower lending rates for small and medium enterprises (SMEs) or individuals. The reasons for this situation probably stem from their inadequate asset base or primary focused on targeted corporate clients matters such as mining, construction or infrastructure sectors.  Therefore, Mongolia may need to welcome a larger candidate who can deliver both corporate and personal banking services at affordable level to the country. Fortunately, Mongolia need not look too far for a suitable bank to work with. A viable candidate is located just next to Mongolia in China.As a result of the currently upgraded political and economic ties between China and Mongolia, it has become an evident that Bank of China, which is 68% owned by Government of China and 32% owned by investors,  is likely to expand its presence and operations in Mongolia.

There are a number of reasons to predict this. Firstly, the recent State visit by China’s president concluded with a number of business deals and agreements being signed including one for cooperation on building Coal-to-Gas Plant worth USD 30 bln, a Railway and Transit transport agreement, and a Chinese seaport use agreement for Mongolia. Hence, it follows that there will be a potential sharp increase of business cooperation between China and Mongolia in the near future, and, logically, the Bank of China will follow its customers to Mongolia. The “Follow–the-customer” hypothesis is that banks go multinational to better serve the foreign operations of domestic corporate entities.

Secondly, banks in some countries (like Mongolia) may be inefficient (outdated technology) or non-competitively priced.  Look at a queue at any of the bank branches around central Ulaanbaatar. Such conditions may attract a potential foreign bank or banks to penetrate these markets by employing newer technology or better marketing tools.

Thirdly, the Bank of China will find it possible to take advantage of diversification and interest rate differentials. Current policy interest rates for the Bank of Mongolia and China’s Central Bank are 12.0 % versus 6.0% respectively.

It can understandably be forecast that the arrival of Bank of China, which is the second largest lender in China overall, and the largest foreign exchange lender, will benefit Mongolia’s SMEs and people by lowering current bank lending rates to a more affordable level.  However, the arrival of the Bank of China and other foreign banks for that matter in Mongolia may well be the proverbial double edged sword.

In spite of the possible benefits of having the Bank of China doing business in Mongolia, there is already some concern that foreign banks operating locally would quickly sweep away the local banks because they have the capital, access to cheap funds, and technology that are not available to Mongolian banks.

To be honest, unfortunately, this is one of major principles of the market economy in which we are operating, and the local banks have to accept this and become more competitive themselves.  This is why the banks have risk management departments and continuously hire trained professionals in the risk management arena. Additionally, government agencies commissioned to regulate the unfair competition and manage the country specific risks are also in place to regulate banking sector practices.

Further, some may say that China’s involvement in the banking sector may lead to foreign dominance of the banking sector. In point of fact, Mongolian banks are already owned partially by foreigners as illustrated by the table below extracted from the annual reports for 2013 from the Mongolian banks.

Even though a variety of sources have stated that the Bank of China potentially will make possible big projects in Mongolia that local commercial banks cannot finance themselves, this may somehow not be beneficial for Mongolia as the financing of these major projects is likely to generate large public debts in the future. Whereas, once the Bank of China begins operating in retail banking, it will boost the domestic banking sector by bringing healthy competition and any borrower’s default on loans would ultimately be considered as a private (legal) person’s default not the public debt. This situation could be said to be the yin and yang of the inevitable arrival of foreign banks in Mongolia.

One major upside of the Bank of China’s full operation in Mongolia is that it may attract foreign direct investment and foreign trade opportunities since the Bank of China operates in a number of countries through branches and representative offices. Mongolian producers, especially export/import companies and conglomerate entities, can potentially take advantage of the superior experience and expertise of the bank in international payment systems. In theory, a foreign bank coming into a country is expected to increase foreign currency inflow into the country’s economy, which, among other potential benefits, should generate a very positive and calming effect on Mongolia’s current volatile currency exchange rate.

Inhospitality towards, and intolerance of, the presence or involvement of China in Mongolia’s social and economic life has been one of the main themes of the nationalistic rhetoric and is  gradually abating since the slowdown of Mongolia’s once double digit economy; once one of  the fastest growing economies in the world. Mongolians are becoming more pragmatic in terms of developing the country’s economic and political direction.  From this perspective, one may agree that at the end of the day fair competition with multiple participants in the country’s banking sector will be beneficial to both the banks and to the people of Mongolia.

How did Mongolia’s business community view the state visit by Xi Jinping, the President of China?

By B.Zulbayar

The article was published online on UB Post, a Mongolia's national English newspaper on 2nd of September 2014 and the hard copy of the newspaper was distributed on 3rd September 2014, in Mongolia. http://ubpost.mongolnews.mn/?p=11753

  

August has been a very busy month for Mongolia with a number of high profile delegations from abroad, marking the 75^th anniversary of the Khalhiin Gol victory, and, more importantly, the historic two-day state visit by President Xi Jinping of China.

The state visit, which occurred on the 65^th anniversary of establishment of diplomatic relations between China and Mongolia, saw the Presidents of both countries issuing a "Joint Declaration” between China and Mongolia for establishing and developing a comprehensive strategic partnership, followed by the signing of a series of bilateral cooperation agreements in fields such as diplomacy, the economy, transportation, mineral products, infrastructure construction, finance, culture.

Most of them were of the utmost importance for improving the conditions in Mongolia which are causing its current economic slow-down. To be more specific, during the state visit the two countries reached an agreement that China is to give Mongolia better access to its ports and railways, in addition to setting a target of boosting annual trade between the two countries to US$10 billion by 2020, up from just over US$6 billion currently.  

In 2013, trade with China accounted for 52% of Mongolia’s total foreign trade according to statistics from the Customs General Administration of Mongolia. Whereas, 2014 Mongolia Investment Climate Statements by the U.S. Embassy in Mongolia reveal that 26% of total Foreign Direct Investments in Mongolia to date are from China.

Major benefits stemming from President Xi’s visit for Mongolian businesses       and for Mongolia’s economy: ·                  Currency Swap agreement worth CNY 15 billion between central banks; ·                   Cooperation for building a Coal to Gas Plant worth USD 30 billion; ·                     Initiatives on Railway and Transit Transportation between Mongolia and China; ·                      Mutual Agreement on use of eight seaports in China for Mongolia’s                international trade; ·                      MoU on establishing a Free Trade Zone between China and Mongolia; ·                      MoU on cooperation for Mongolian Petroleum Authority and              Chinese Petroleum Authority

 

 During and after President Xi’s visit, there were a number of interviews and analysis in Mongolian media by business people and commentators who expressed their opinions and expectations about the outcome and the importance of the State visit. For example, two representatives of Mongolia’s business community, U. Ganzorig, the President of Mongolian Financial Markets Association, and B.Dulguun, Executive Director of Tenger Capital LLC, a securities brokerage firm in Mongolia, were interviewed by Eagle TV, one of the major televisions in Mongolia. During the interview they brought up some interesting points regarding the State visit.

In the interview, Mr. Ganzorig said that “the visit has clearly sent a message to the world that Mongolia is not dependent upon a single company called Rio Tinto and the country can continue to work with China in many ways”. He also highlighted the importance of signing an official agreement to facilitate a currency swap agreement between Mongolian and Chinese central banks. Mr. Ganzorig further cited Chinese support on the cross-border transit transportation issue which will allow Mongolia to overcome its landlocked country status and enable it to more effectively trade globally.

In Mr. Dulguun’s view, President Xi’s visit was very significant for Mongolia at a time of current economic slowdown in the country. Also, Mr. Dulguun added that China consumes 25% of all the steel and 70% of all cement production globally. Therefore, if Mongolia takes this opportunity to produce these construction materials itself, there will be a huge market for these Mongolian produced construction materials in China.

The favorable transit transportation deal with China opens the door for Mongolia to reach out to international consumers. In return, China may use Mongolian railways to deliver its goods to European markets at favorable transportation costs via faster routes through politically stable territories compared to routes through the Central Asian region. Simply put, there will be fewer difficulties for Chinese and Mongolian businesses to sort out in relation to transportation issues in each other’s territory.

In his recent article in a national daily newspaper, D.Jargalsaikhan, a prominent economist and TV show host, summarized President Xi’s visit and underlined Mr. Xi’s speech at in front of the Mongolian Parliament with respect to both sides’ promises to implement the bilateral cooperation agreements between the two countries. Moreover, Mr. Jargalsaikhan highlighted some points from Mr. Xi’s speech where in the President reassured the parliament that China would always respect Mongolia’s chosen development model and would keep cooperating in every possible way for further nurturing a mutually beneficial relationship based on “win-win” principle between Mongolia and China.

Prior to Mr. Jargalsaikhan’s article in the newspaper, www.ikon.mn revealed a viewpoint by Mr. B. Batbayar, a retired politician and democratic ideologist known as Baabar, in which he emphasized the Chinese pledge of respecting Mongolia’s chosen development model. In addition, Mr. Baabar was confident that a pledge made by the President of China to buy Mongolian produced goods would definitely garner the attention of international investors and improve the outlook of those investors regarding Mongolia. However, Mr. Baabar noted, “How Mongolia prospers will be dependent upon on whether Mongolians can grasp this opportunity and take advantage of it”.

All in all, the state visit of the President of China has been viewed positively by Mongolians at large and the historically-based attitude of distrust and caution for each other have been put aside and replaced by the endeavors of both countries to seek and create mutually beneficial business opportunities.    Hence, there is a lot of optimism and hope in the air for Mongolia’s business community regarding doing business with China now and in the future.

Zulbayar Badral works for Lehman Bush LLC which is a consultancy firm providing business consultancy, market intelligence, and corporate services. Lehman Bush LLC has affiliate offices in Beijing, Shanghai, Hong Kong and Houston, USA. For more information, please visit. www.lehmanbush.mn. You can reach Mr. Zulbayar through Zbadral@lehmanbush.com and follow him via @ZulbayarB on Twitter    

“Монгол орнын хөгжилд” хэмээх Их Британийн Монголчуудын санаачилсан, Европ дахь Монголчуудын VII чуулга уулзалтад (http://md-forum.eu/mon/?cat=10) 2011 онд тавьж байсан илтгэлээ орууллаа.

европын хөрөнгө оруулагчдыг хэрхэн монгол руу татах вэ?

Гадаад оронд суугаа та бидний  ихэнх нь өөрсдийн амьдралын үнэт цаг хугацааг сурч боловсрох,  аж амьдралаа дээшлүүлэх, ажил албаны шугамаар гээд өөр өөрийн  шалтгаантайгаар гэр орон, ах дүү, ойр дотныхноосоо алс хол өнгөрөөж байна.

Тиймээс энэхүү цаг хугацааг ухаалгаар зарцуулж, хожим  үр шимийг нь хүртэх байдлаар өнгөрөөх  ёстойг та бүхэн хэнээр ч хэлүүлэлтгүй мэдэж байгаа.

Ийнхүү үр ашигтай өнгөрөөх нэг хэлбэр бол Монголд хөрөнгө оруулагчдыг татах, сурталчлан таниулах явдал гэж би хувьдаа үздэг.  Ингэснээр та бид улс ороныхоо хөгжилд хувь нэмрээ оруулаад зогсохгүй Монгол дахь өөрсдийн ажлын байрыг бэлдэж байгаа хэрэг билээ.

Монголчууд  та бид , ялангуяа Европын банк санхүү, эрүүл мэнд, мэдээлэл технологи, аялал жуулчлал гэх мэт салбарт ажилладаг хүмүүс маань  хөрөнгө чинээ ихтэй, туршлагатай компаниудыг Монголд хөрөнгө оруулах, салбараа нээхийг ятгах, сурталчилж яагаад болохгүй гэж?

АНУ-ын Хөгжлийн Агентлагийн судалгаанд өгүүлснээр 199-2009 оны хооронд Монголд 95 улсын 9940 хөрөнгө оруулагчид нийтдээ 3, 8 тэрбум ам.долларын хөрөнгө оруулжээ.

Харин 2010 онд нэмж 1,4 тэрбум ам.долларын хөрөнга оруулалт орсон хэмээн Eurasia Capital хэмээх хөрөнгө оруулалтын банк үнэлгээ хийсэн байна.

Тэгвэл энэ хөрөнгө оруулалтууд хаанаас хийгдэж байна гэдгийг сонирхоё. Монголын Гадаад Худалдаа, Хөрөнгө Оруулалтын Газрын (FIFTA) статистик мэдээгээр, Монголд оруулсан нийт хөрөнгө оруулалтын хэмжээгээрээ БНХАУ (50%), Канад (8%), Нидерланд (6%), БНСУ (5%), Япон (3%), улсууд тэргүүлжээ.   Жич : / Виржин. Англи арал (5%), Бирмудын арал (2%) /

Харин хөрөнгө оруулалт хийсэн компанийн тоогоор БНХАУ (49%),  БНСУ (18%), ОХУ (7%), Япон (4%), АНУ (2%) зэрэг улсууд тэргүүлжээ. Сонирхолтой нь Монголд хөрөнгө оруулсан  тэргүүлэх 10 улсын дотор Нидерланд-аас өөр Европын улс байхгүй байгаа ба Их Британийн оруулсан хөрөнгө оруулалт бусад  хөгжингүй улстай харьцуулахад чамлахаар бага байгаа харагдаж байна.

Хэдийгээр улс төр, хүмүүнлэг, соёл урлаг гээд олон талаар Монгол болон Европын орнуудын  харилцаа эрчимтэй хөгжиж  байгаа ч  хөрөнгө оруулалт татах тал дээр тийм ч хурдацтай биш байна гэж хэлэх байна. Тиймээс бурууг бусдаас хайх бус өөрсдөөсөө эхлэх, засаж залруулах, цаашид анхаарах, хийж болох  ажлын талаар саналаа та бүхэнтэй энд хуваалцмаар байна.

 Юyны өмнө хэлэхэд, мэдээж Европын Холбоо Монгол улсын хооронд эдийн засгийн харилцаа хөгжиж байгаа нь маргашгүй үнэн. Тухайлбал,  гадаад худалдааны харилцаа улам эрчимжиж байгаа бөгөөд 2009 онд Европын Холбоо худалдааны гол түншээр БНХАУ, ОХУ-ын дараа орж байсан байна.

Харин гол ажлын байр бий болгодог, технологи нэвтрүүлж, улс орны өрсөлдах чадварыг нэмэгдүүлдэг гадаад хөрөнгө оруулалтыг Европоос хэрхэн татах вэ?

Европын Холбооны статистикийн газрын тайланд дурдсанаар 2008 оны байдлаар Европын Холбооны хөрөнгө оруулалтын гадагшаа урсгалын  12,7%  буюу 413,2 тэрбум евро Ази тивд орсон байсан ба гол хөрөнгө оруулалт нь Булангийн орнууд, Хятад, Хонгконг, Япон, Энэтхэг Сингапурт байжээ. 

Map 1: EU-27 FDI outward stocks as of end-2008 (EUR bn, % share in total extra-EU)

Энэхүү их хөрөнгө оруулалтын урсгалын хэдэн хувь нь Монгол улсад ноогдох талаар мэдэхийн тулд бид өнгөрсөн хугацаанд ямар амжилтанд хүрээд байна вэ гэдгийг товчхон сонирхвол дараах дүр зураг харагдаж байна.

Тэргүүлэх хөрөнгө оруулагч улсууд. нийт дүнгээр (2010 оны байдлаар)

(эх сурвалж: FIFTA)

Эндээс үзэхэд манайд улсад оруулсан Европын хөрөнгө оруулалтын хэмжээ бусад улсуудтай харьцуулахад  тийм ч  хангалттай бус байгаа төдийгүй хөрөнгө оруулсан компаниудын тоогоор ч Европын орнууд тийм ч дээгүүр орохгүй аж.  Европын Холбооны 27 улсаас нийт хөрөнгө оруулсан хэмжээгээр Нидерланд, хөрөнгө оруулсан компанийн тоогоор ХБНГУ  улсууд  тус жагсаалтанд дээгүүр орсон байна.

 Хөрөнгө оруулсан компаниуд улсаар (2010)

(эх сурвалж: FIFTA)

Тэгвэл Барууны орнуудаас  хамгийн түрүүнд Монголтой дипломат харилцаа тогтоож, хүлээн зөвшөөрсөн гэгддэг Их Британи улс оруулсан хөрөнгөнийхөө хэмжээгээр 12-т, хөрөнгө оруулсан компаниудынхаа тоогоор 11-д орсон байна. Харин Их Британийн харъяа offshore бүсүүдэд бүртгэлтэй компаниуд нэлээд хувь эзэлжээ.

FDI by COUNTRY in 1000’s USD

Rank	Country	Percentages	Total Amount
5	UK Virgin Islands	4.60%	222 438.15
12	Great Britain	1.06%	51 326.56

Foreign Invested Companies by Country

№	Country	Persentage	Total
7	UK Virgin Islands	1.41%	151
11	Great Britain	1.13%	121

Монголд орсон нийт хөрөнгө оруулалтыг салбараар нь задалж харвал уул уурхай, худалдаа, болон банк санхүү тэргүүлж хөнгөн үйлдвэр, барилга  малын гаралтай бүтээгдэхүүн үйлвэрлэл удаалжээ. Үүнээс  үзэхэд,  манайд орсон  гадаад хөрөнгө оруулалтын  өнөөгийн байдал сайн төрөлжиж чадаагүй, хөрөнгө оруулалтын эх үүсвэрүүд тэнцвэртэй биш байгаа нь ажиглагдаж байна.

(эх сурвалж: FIFTA)

Тиймээс гадаад хөрөнгө оруулалтыг тэнцвэржүүлэх, бусад салбар руу хөрөнгө оруулалт татах тал дээр тодорхой ажлууд хийгдэж байгаа ба тухайлбал хөрөнгө оруулалтын уулзалтууд, бага хурлууд болж, хөрөнгө оруулалт, гадаад худалдааны хөнгөлөлтын гэрээ хэлэлцээрүүд хүчин төгөлдөр үйлчилж байгаа. Гэхдээ үүнийг зөвхөн “төр засаг анхаарах ёстой, шийдэх ёстой” хэмээн бүхнийг бэлэнчлэх сэтгэлгээгээр  хандах бус өөрсдөө санаачлан сурталчилж, өөрсдийн боломжийг нээж ажиллах бололцоотой гэж бодож байна.   

Хийж болох зарим ажлуудаас дурьдвал:

1.      Европ дахь монголчууд  Европын хөрөнгө оруулагчдын уулзалтуудад идэвхтэй оролцох, Монголоор хаягласан хөрөнгө оруулалтын уулзалтууд тогтмол зохион байгуулах

2.      Монголын ажил хэрэгч хүмүүсийн Европ дахь  мэдээлэл хуваалцах сүлжээ байгуулах, хэрэв байдаг бол үүнийг Монгол дахь бизнесийн байгууллагуудтай холбох /санхүү, эдийн засгийн чиглэлийн хүмүүс, олон улсын байгууллагад улсаа төлөөлөн ажиллаж байгаа хүмүүс, бизнес эрхлэгчид, сонирхолын бүлгүүдийн хооронд/

3.      Монголын талаарх мэдээллийг Европын хэвлэл мэдээлэлд аль болох олон гаргах, эерэг мэдээлэл, сонирхлыг төрүүлэх талаар хамтарч ажиллах

4.      Монгол шиг жижиг улс орнууд Европт өөрсдийгөө хэрхэн сурталчилдаг талаар туршлага судлах / үйл ажиллагаа явууулах ивээн тэтгэгч хэрхэн олох, хотын захиргаануудаас ямар ямар дэмжлэг байдгийг судлах г.м/

5.      Европын хэлүүд дээр Монголын талаар онлайн мэдээллийг нэмэгдүүлэхэд ажиллах /блогууд, фэйсбүүк, форум ажиллуулах г.м/

Хэрэв зөв зохион байгуулж, тогтмол ажиллаж чадвал энэ чиглэлээр хамтарч ажиллах боломжтой  Европ дахь монголчууд гэдэгт:

-          Олон улсын байгууллагад улсаа төлөөлөн суугаа монголчууд

-          Монголын Элчин Сайдын Яамдууд

-          Худалдааны төлөөлөгчид

-          Эрдэм шинжилгээ, судалгааны ажил хийж буй монголчууд

-          Мэргэжлээрээ Европт ажиллаж байгаа шилжин ажиллагсад

-          Оюутнууд  /Европ дахь Оюутны Холбоодууд, Монголчуудын Холбоодууд /

-          Европын иргэншил авсан монголчууд

г.м  хүмүүсийг тооцож болох байна. Үүний дээр гадаадын иргэдийн оролцоо бүхий  Сонирхлын бүлгүүд  / Парламентын бүлэг, худалдааны танхимууд,  найрамдлын нийгмлэгүүд, ТББ-ууд/ хамтарч ажиллахад болохгүй гэх газаргүй.

Одоо хэн Монголд хөрөнгө оруулах боломжтой талаар харцгаая:

1.      Байгууллагын хөрөнгө оруулагчид буюу institutional investors.   Урт хугацааны хөрөнгө оруулалт хийдэг газрууд бөгөөд эрсдэлийг бага байхыг шаарддаг.

/тэтгэврийн сангууд, даатгалын компаниуд, hedge funds  болон хөрөнгийн менежмент хийдэг компаниуд/

2.      Олон улсын хөрөнгө оруулалтын банкуудыг салбараа нээхийг ятгах. Одоогоор монголд шинээр л хөрөнгө оруулалтын банкууд байгуулагдаж байгаагаас бус  томоохон банкууд салбараа нээгээгүй байна. ОХУ-д HSBC, Barclays, Societe General, Citigroup, Unicredit, Morgan Stanley,  Santender  банкууд суурин ажилладаг ба голдуу corporate service& institutional clients –д төвлөрч ажилладаг аж. Монголд Standard Chartered  банк салбараа нээнэ гэсэн мэдээлэл гарч байсан.

3.      Мэргэжлийн үйлчилгээ үзүүлдэг компаниуд.  Аудитын компаниуд аль хэдийн орсон ба хуулийн мэргэшсэн фирмүүд, зөвлөх үйлчилгээ, даатгалын компаниуд орох боломжтой.  (Price Waterhouse Cooper, Ernst & Young, Firebird Investment etc)

4.      Хятадын зах зээлд болон Монголын түүхий эдэд ойртох гэсэн үйлдвэрлэл эрхлэгч бусад компаниуд

Тэгвэл эдгээр компаниудыг татахыг тулд хөрөнгө оруулагчдад бид юу хэлж ярих естой вэ?

Өнөөгийн Европт болон Монгол дах хөрөнгө оруулалтын нөхцөл байдлыг тайлбарлах. Үүнд:

1.      2010 онд Монголын хөрөнгийн бирж дээр арилжаалагддаг хөрөнгийн хэмжээ 121%-оор өссөн

2.      Монгол дэлхийн хоёр дахь хурдацтай хөгжиж байгаа эдийн засаг / ДНБ-ын өсөлтийн түвшин ам.доллараар илэрхийлэгдсэн дүн/

3.      Монгол төгрөг  2010 оны хамгийн өсөлт өндөртэй валют болсон

4.      2010 онд Монголд гадаад хөрөнгө оруулалт эрс нэмэгдсэн  

5.      Монголын Хөрөнгийн биржийг Лондонгийн Хөрөнгийн бирж тодорхой хугацааны турш удирдахаар болсон

6.       10%-ийн татварууд  /аж ахуйн, НӨАТ, хүн амын орлогын татвар/

7.       Татварын хөнгөлөлттэйгээр Европ руу бараа экспортох боломж

8.       Компанийн засаглалын хөгжил урагшилж байгаа

9.      Европ дахь хөрөнгө оруулалтын ашгийн хувь 5-10% байдаг бол Монголын  хувьд зөв газраа зөв үед  хөрөнгө оруулбал  анхны хөрөнгө оруулалтаа нугалж олох тохиолдол ч байна.

FDI income and rates of return, EU-27

Монгол дахь амжилттай хөрөнгө оруулалтын жишээнүүд:

Нэг. Investment

 ‘’IPO  of  MMC,  which  raised  US$651mn  its  Hong  Kong  debut,  was a   record  high  among  Mongolian  companies.  Being  one  of  the  early  investors  in  MMC  in  a  pre IPO  private  equity  deal,  EBRD  realized  a  stellar  return  from  its  investment.  

The   bank   bought  5%   of  MMC   for  US$30mn   in   a   private   equity   deal  in  early  2009  and  sold  1.8%  of  its  holding  for  US$32.54mn  immediately  following  the  completion  of  global  offering  for  a  gain  of  5  times  in  less  than  two  years.’’ 

            / ‘Mongolia Outlook 2011’ Eurasia Capital /    

                Хоёр.  Currency appreciation

The currency finished the year 15% higher against the U.S. dollar, outperforming the world's currencies and coming close only to the South African rand, which appreciated 14%, and the Australian dollar that rose by 13%.  / Fortune magazine /

Гурав. Property market

Rising demand for accommodation from foreign experts and an extreme shortage of housing have generated very high yields. In Ulan Bator, rental income returns (yields) on high-end property are around 18%.

Prices have been rising rapidly due to rising demand. Capital appreciation has been around 15% per annum in the past three years, according to Mongolian Properties, a development company.    19 OCT 2010   ( Source: http://www.globalpropertyguide.com/Asia/Mongolia)

ТӨГСГӨЛ

Монголд ямар боломжууд байгаа болон аль салбарт хөрөнгө оруулагч татах хэрэгтэй байгаа талаар хүмүүс янз бүрийн бодолтой байдаг. Монголын хувьд  мэдээж уул уурхай, эрчим хүч бол ядах юмгүй хөрөнгө оруулагч олдох салбарууд гэж би хувьдаа үзэж байна.

Харин зочид буудал, аялал жуулчлал, ярианы төв гэх мэт үйлчилгээний салбар, тээвэр зуучлал, ложистикийн бизнес, үл хөдлөх хөрөнгө, хөдөө аж ахуй, банк санхүүгийн салбарт Европоос хөрөнгө оруулагчид татахад  бид хүч, анхаарлаа хандуулах хэрэгтэй санагддаг.

Ашигласан материалууд  болон эх сурвалж:

1.      Mongolia Economic Growth Assessment. Business Growth Initiative Project. USAID Alan Saffery, Lawrence Camp, Dany Khy, Stratos Tavoulareas & Margaret Herro       October 2010

2.      Mongolia Investment Climate Statement 2011  Economic and commercial section of the US Embassy in Ulaanbaatar, Mongolia

3.      Mongolia Investment Climate Statement 2010  Economic and commercial section of the US Embassy in Ulaanbaatar, Mongolia

4.      Mongolia Outlook 2011. Eurasia Capital Ltd 2011

5.    http://www.bloomberg.com/news/2011-03-08/mongolia-says-shifting-focus-to-balanced-growth-from-mining.html

6.    Mongolia Quarterly Economic Update    The World Bank  January 2011

7.       Asian Development Outlook 2011: South-South Economic Links - Mongolia 

 www.adb.org/documents/books/ado/2011/ado2011-mon.pdf

8.      http://uk.reuters.com/article/2010/10/12/uk-special-report-mongolia-mine-idUKLNE69B05T20101012

9.      http://ec.europa.eu/trade/creating-opportunities/bilateral-relations/statistics/

10.  http://www.globalpropertyguide.com/Asia/Mongolia

11.   www.bloomberg.com    

12.   http://appsso.eurostat.ec.europa.eu